Kanker of geen kanker? Er kan altijd nog wat onzekerheid bij…

“We weten eigenlijk niet wat het weefsel is dat we zien op de scan,” zei de dokter deze ochtend. “Het kàn kanker zijn, maar het kan ook necrotisch weefsel zijn: beschadiging door de bestraling die zich nu pas toont.”
De mededeling sloeg in als een splinterbom. Alle angsten, verwachtingen, plannen en vragen van de afgelopen week werden met één zin helemaal door elkaar geschud. Het telefoontje van vorige week, dat Lucas opnieuw kanker heeft, was dus voorbarig. Er kan blijkbaar altijd nog wat onzekerheid bij…
Het nieuwe ‘gezwel’ is kleiner en zit hoger dan de kanker van vorig jaar. Daarom is een bioptie geen optie: tè onbereikbaar en vooral te dicht bij de hersenen. Dat maakt het heel moeilijk om uitsluitsel te geven.
Een lange reeks onderzoeken kondigt zich aan, een nieuwe periode van grote onzekerheid. Komende vrijdag is reeds de eerste PET-scan gepland. Het resultaat hiervan zal al verdere indicaties geven, maar nog geen zekerheid.
De ‘pauze-knop’ van de afgelopen week zullen we wellicht weer even kunnen loslaten. We zullen proberen de draad van het ‘gewone’ leven weer op te nemen: kinderen naar school en zelf gaan werken. Maar bovenal volop genieten van elk moment samen.
Dank aan iedereen voor de massale steun van de afgelopen week.


3 reacties op ‘Kanker of geen kanker? Er kan altijd nog wat onzekerheid bij…

  1. Jeetje, wat een rollercoaster van emoties maken jullie mee. Het kaarsje brandt hier elke avond voor lucas. Xxx

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik begrijp jullie reactie volkomen. Onzekerheid is heel zwaar om dragen en heeft een invloed op alles wat je (moet) doen. Het is zo gemakkelijk om te zeggen wat je moet doen, voelen, denken,… maar het ook in de praktijk omzetten is een heel ander verhaal.
    “Genieten” is het toverwoord. Genieten van Sinterklaas die langs komt en er een feest van maakt. Geen gescheiden cadeautjes, geen aparte bezoekjes, geen extra zorgen. Daarna de komende feestdagen : genieten van de sfeer en gezelligheid, want je kan het beleven als een familie. Niemand in het ziekenhuis, niemand die mottige stoffen binnen krijgt en ziek in het bed ligt, niemand die pijn heeft waar je niets kan tegen doen. Gewoon thuis, met z’n allen. Eventjes jezelf de rust gunnen die je zo nodig hebt.
    Alle negatieve gedachten uitschakelen kan je niet zomaar, maar genieten van elke dag die gegeven wordt, dat moet je gewoon doen.
    Jullie zijn zo’n mooie, sterke familie. Toen we zondagavond bij jullie vertrokken, stonden jij en Thomas in de deuropening. Thomas stond achter je en had zijn armen rond jou geslagen. Dat was zo’n mooi en ontroerend beeld, waarvan ik toch eventjes vochtige ogen kreeg. Ik bewonder jullie! Doe zo voort en blijf genieten van elkaar en je gezin!
    Dikke knuffel
    Marijke
    PS en je weet, jullie zijn altijd welkom in het verre Limburg. Via de deur, via de computer, via telefoon, het maakt allemaal niet uit.

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.