Katelijn

Zuster Katelijn deelt met ons volgende herinneringen.
Wil jij ook jouw herinnering delen met ons? Vul dan zeker dit formulier in.
Dank je wel!!!

Gisteren ging ik langs het kerkhof omdat ik toch even in Leuven was. De wandeling naar Lucas’ plekje deed me even wegdwalen in de vele leuke herinneringen aan hem. De vele schootmomenten tijdens de vieringen in Sint-Geertrui waren telkens een uitdaging rustig de viering te proberen meevieren, de mensen rondom ons niet te storen en zelf niet luidop te schateren van het lachen om zijn gevatte opmerkingen. Ik deel hier twee van die momenten.
De inzet van de zang voor het Onze Vader werd gegeven en de kerkgangers zongen goed mee. Achter ons zat een koppel dat ik nooit eerder gezien had. De vrouw probeerde mee te zingen en Lucas, toen in prinsessenmodus, zat op mijn arm en fluisterde halfluid in mijn oor: “Zuster Katelijn, die mevrouw zingt als een boze koning”. Ik kon me amper ernstig houden en slaagde er niet meer in ernstig mee te zingen. Ik heb dan maar lachend verder gezongen.
Een andere keer zat hij in het Angry Birds tijdperk en dreigde hij voortdurend om de zwarte Angry Bird geluiden te laten maken. Ik hoopte en bad (als je dat al bidden kunt noemen) dat het niet tijdens de consecratie zou gebeuren. Na deze momenten ging ik telkens opgewekt naar huis.
We deelden ook meer ernstige momenten, vooral toen hij ziek was. Ons opruimmoment na de kindercatechese was telkens een ernstig gesprek over angst en verdriet of over hoop. Veelal wijze woorden die tot nadenken stemden. Momenteel koester ik ze nog in mijn hart maar als de juiste woorden komen, zal ik ze delen.

Zien
Het leven heeft mij dag aan dag
heel duidelijk laten blijken,
de mooiste dingen die je ziet,
die zie je, zonder te kijken.
Ze blijven bij je bovendien,
je hebt ze met je hart gezien.
(Toon Hermans)