Elise, onze muziektherapeute aan huis, deelt met ons deze herinnering:
Wil jij ook jouw herinnering delen met ons? Vul dan zeker dit formulier in.
Dank je wel!!!
Lucas,
Ik leerde jou kennen via Inge, de muziektherapeute van het UZ. Eigenlijk moet ik vaststellen dat ik je nooit ‘gezond’ gekend heb…
Ik had het voorrecht je muziektherapie aan huis te mogen aanbieden. Hoewel ik al meerdere heel bijzondere kinderen met kanker had begeleid aan huis, was jij toch een éxtra ‘speciaaltje’… Eerst en vooral, bij mijn eerste bezoek bij jullie thuis, kreeg ik de hele inleiding in: ‘het leven van Lucas met kanker’! Van Chemo Kasper tot je pleisters en andere medische accessoires: volgens mij heb je menig anderen veel wijzer gemaakt met je deskundige uitleg!
Dat je muzikaal was, dat was duidelijk: de energie spatte ervan af!
Je kon tientallen keren hetzelfde liedje (vanop het keyboard) kiezen en er toch telkens jouw andere invulling aan geven – de ene keer zong je mee, de andere keer speelde je luchtgitaar, nog een andere keer speelde je het liedje mee op het keyboard: je inspiratie was onuitputtelijk!
Je had het grote talent om binnen die zotte ideeën toch heel goed in contact te staan met je omgeving – dat maakt ook dat zoveel mensen hier zo’n fijne herinneringen kunnen opschrijven en dat je zoveel mensen hebt geraakt in je veel te korte leven. Op dagen dat je het wat moeilijker had of minder goed gehumeurd was, wist ik dat we wat meer muzikale spelletjes moesten doen om je aandacht erbij te houden, maar op een of andere bijna onbegrijpelijke manier deed dat geen afbreuk aan het feit dat je steeds in contact bleef.
Op een bepaald moment had je het een beetje gehad, miste je de fut of kwam ik misschien meermaals op het verkeerde moment langs: in elk geval, er werd beslist om de muziektherapie (aan huis) te beëindigen. Met heel veel respect voor jou en je hele gezin, en met veel mooie herinneringen.
Ik ben je ‘weg’ via de blog altijd blijven volgen, met alle ups en downs. Ik had je zo graag toch nog eens ‘gezond’ gezien, Lucas…
Telkens als iemand het demoliedje van het keyboard kiest, met de grote gele knop, passeer je even in mijn gedachten.
Stel het goed, vaarwel!
Lieve groeten,
Elise
Koning voor altijd 