Hier zijn we weer, op Eenheid 344, en meteen valt op dat Lucas hier niet thuishoort: na de eerste dosissen antibiotica is het herstel al spectaculair: zijn mond kan goed open, de koorts is weg en hij hoeft geen pijnbestrijding meer (lees: hij heeft liever wat pijn dan dat hij die vieze siroop moet innemen).
Lucas is onrustig, zeurt, commandeert, loopt heen en weer, verveelt zich, weet niet wat hij wil: hij kan zijn herwonnen energie hier duidelijk niet kwijt. Gelukkig is de speelzaal straks open, is er ziekenhuisschool, komt er straks bezoek en wie weet kan ik ook nog een date met de muziektherapeute voor hem versieren.
Morgen mogen we na de medicatie van 8u naar huis tot de volgende toediening om 16u. Maar wellicht zullen ze ons hyperkinetisch konijn snel op orale medicatie zetten en zijn we in het weekend weer thuis.
En zo lijken de afgelopen dagen bijna ‘een storm in een glas water’ al gaat die vergelijking natuurlijk niet helemaal op …
Koning voor altijd 