Koning voor altijd

Nog één keer… Nog één keer in die bunker, op die tafel, onder dat masker. Nog één keer zingen door de micro … We kunnen het bijna niet geloven. Al dertig keer hebben we dit traject doorlopen en het blijft spannend. Elke keer is er een “doet-ie het of doet-ie het niet” moment. Tot nu toe deed hij het elke keer, de ene keer al wat vlotter dan de andere, maar hoe bang of ellendig ook, elke keer ging hij uiteindelijk liggen en trok het masker over z’n hoofdje.

Morgen is de laatste keer. Samen hebben we wekenlang afgeteld en nu zegt Lucas lachend “nee hoor, morgen is niet de laatste keer. Ik mag nog drie keer extra.” Alsof het solden zijn …

Vanaf overmorgen zijn we behandelingsvrij!