Koning voor altijd

Lucas had een superlange en rustige nacht en wij dus ook! Om half tien -papa en Ruth waren toen al de Colruyt onveilig aan het maken- maakt mama hem wakker en hij kwam duidelijk nog van heel ver. Helaas brak meteen een hevige misselijkheid door met braken. 

Na overleg met Kites en de huisarts werd de Dormicumpomp weer ingeschakeld en het resultaat was verbluffend: misselijkheid verdwenen en heel vastberaden in de rolstoel. Lucas hielp papa de rest van de voormiddag in de keuken en was ook in de namiddag helder en actief. Hij vertoont momenteel een enorme vastberadenheid om te helpen, dingen te doen en schatten rondom zich te verzamelen. Hoe zwakker hij wordt, hoe verbetener Lucas vecht. Schrijnend enerzijds, maar tegelijk ook heel direct: het is heel duidelijk wat hij wil en wat hij verwacht. Tegelijk is hij heel empathisch naar ons toe: hij ziet onze vermoeidheid en is bezorgd om onze pijntjes. We krijgen ook veel complimentjes voor wat we doen. Een beetje bevreemdend, maar tegelijk heel schattig en hartverwarmend.

Zijn zicht is intussen weer achteruit gegaan: met twee ogen ziet hij alles dubbel, dus plakken we zijn linkeroog nu af met ortopads. Heel stoer!

 

 
Deze avond vierden we Kerst met de grote zus en broers. We begonnen heel vroeg, om 16u al, want Lucas is ’s avonds gauw uitgeteld. Er waren heel veel cadeautjes, papa had lekker gekookt en Berthe had voor het dessert gezorgd. Lucas genoot van de vele cadeautjes en had gelukkig een heel gamma (drink-)yoghurtjes en andere halfvloeibare etenswaren ter beschikking, want door het voortdurend verslikken lukt vast voedsel al enkele dagen niet meer. Nadat Lucas en Ruth slapen waren, speelden we gezelschapsspelletjes,  eeuwen geleden!

De komende dagen staan nog leuke bezoekjes en kleine feestjes (met nog meer cadeautjes) op het programma. Hopelijk kan Lucas er even goed aan deelnemen en kunnen we de misselijkheid onder controle houden.