Lang geleden, tijdens een les ontwikkelingspsychologie aan de universiteit, kregen we les over opvoeding en de machtsstrijd ouder/kind met als wapen het eten: ouders zijn meestal (over)bezorgd of hun oogappel wel goed eet, terwijl kinderen deze bezorgdheid stevig durven uitbuiten. De grappigste, en meest sprekende anekdote hierbij was die van een kleuter die alleen nog maar pannenkoeken wou eten, fietsend op zijn driewieler rond de tafel. Dit beeld gebruiken we al jaren als we in ons gezin (meestal aan tafel) praten over kind-ouder relaties waar de machtsverhoudingen wat ontspoord zijn. Nu Lucas weer alles mag eten wat hij wil en wanneer hij wil, wordt dit beeld ook bij ons soms realiteit.
Sinds vandaag heeft Lucas een nieuwe smaak ontdekt: boterhammen met Nutella. Dus een uur na het avondeten, vraagt hij nog een boterham mèt choco voor de TV. Kleine zus begrijpt als 4-jarige meestal vrij goed dat Lucas meer mag dan normaal omdat hij ziek is. Maar als ze eten ziet, wil ze spontaan toch mee-eten, zeker boterhammen met choco. In een wanhopige poging het laatste restje van ons consequent pedagogisch project te redden, zeg ik kordaat dat zij alleen nog wortelpuree (van gisteren) mag, in de hoop dat ze daar geen zin meer in heeft. Maar helaas reageert ze dolenthousiast en besef ik net te laat dat ik had moeten kiezen voor appel of komkommer.
En zo eindigt de dag met 2 kinderen die net voor het slapen nog voor de TV een onevenwichtige maaltijd zitten te eten. Tegelijk rijdt in mijn verbeelding een kleuter op een driewieler rond de tafel, lachend een pannenkoek etend.
Koning voor altijd 
Hip hoi Hutsebaut 🙂
Smakelijk deugenieten!
LikeLike
You rang, my lord? Gewoon af en toe doen wat je denkt dat moet gebeuren, in die situatie, in die omstandigheden. Dit lijkt me nog lang geen overmatig dwingend gedrag, hoor. Situatiehantering is meestal ondergeschikt aan klimaathantering (het zal wel nog niet Villa Kakelbont zijn bij jullie, zeker?) . Af en toe verwennen mag wel. Enne…. tegen de pedagogische onzekerheid, geldt enkel deze paradox: luister nooit naar pedagogen! 😉
LikeLike
Komt wel goed, dat eetgedrag! En ach, als het dàt dan maar is, laat Lucas dan maar voor de rest van zijn leven op die spreekwoordelijke driewieler rond de tafel fietsen:-) We denken hier aan jullie en duimen volop!
LikeLike