Koning voor altijd

Nog veertien bestralingen te gaan, we hebben al meer dan de helft achter onze kiezen. De eindmeet komt nu echt wel in zicht.

Zoals bij de vorige chemokuren, moeten we nog even door een spannende week: de bloedwaarden maken nu een vrije val, om zich dan langzamerhand weer te herstellen. Dat de afdaling begonnen is, merken we maar al te goed: Lucas is knorrig, ongedurig en compenseert zijn gebrek aan energie met drukte en lawaai.

Intussen durven we al speculeren over een startdatum op school. Van zodra zijn bloedwaarden zich hersteld hebben is er in feite geen bezwaar meer. Zelfs al slapen we dan nog in het ziekenhuis voor de intraveneuze voeding en moeten we hier ’s morgens vroeg nog zijn voor de bestraling, in feite zou hij daarna gewoon naar school kunnen. Misschien geen hele dagen, maar elk uurtje bij oom Gijs en zijn vriendjes is voor hem de hemel.

Stiekem hopen we dat hij op woensdag 4 december kan starten. Dat is exact 3 weken na de laatste chemo en dan zou hij dus volledig hersteld moeten zijn. Wat zou dat schitterend zijn: net op tijd om nog het Sinterklaasfeest mee te maken.

Papa heeft de vraag vandaag voorgelegd aan de arts-assistente. We wachten vol spanning op het oordeel van de dokters. Fingers crossed, nog maar eens!