De pijn is alleen maar toegenomen en naast keel- en mondpijn heeft Lucas nu ook hevige buikkrampen. De oorzaak daarvan moeten we niet ver zoeken: de druppels tegen de pijn leiden tot constipatie en buikkrampen.
We hebben de achtste bestraling net achter de rug en zitten nu met ons hoopje ellende op de dagzaal om de kinderarts te spreken. Lucas eet niet, drinkt niet en neemt geen medicatie meer. Een maagsonde lijkt ons nu de beste oplossing.
We zijn allebei van streek: onze zoon is weer onherkenbaar geworden. Je voelt je zo machteloos als je kind ligt te kronkelen en te brullen van de pijn. Anderzijds voelen we tegelijk ook een verbetenheid en een energie om tot het uiterste te gaan om hem te helpen en meer comfort te bieden.
Gelukkig is de prognose goed, gelukkig zijn de artsen er echt van overtuigd dat hij na de hele behandeling zo goed als genezen zal zijn, anders weet ik niet hoe we dit zouden volhouden.
Koning voor altijd 
Lieve Tomas en Diewer,
Ik voel jullie vertwijfeling! Het is zo herkenbaar… die machteloosheid, het gevoel plat geslagen te worden, de angst die door je lijf giert door wat je ziet en beleeft, de vertwijfeling door het niet kunnen wegnemen of overnemen van de pijn en ellende dat die kleine ukkepuk moet doorstaan,… en toch… ook die bovenmenselijke kracht om te blijven volharden, om niet te wijken, om trachten de rust en het comfort te geven die nodig is…
Vanbinnen breken en naar buiten toe steun en toeverlaat zijn …
Het werkt verscheurend !
Ik wens jullie toe dat jullie die kracht blijven vinden, de ene moment samen, op andere momenten de ene meer dan de ander, voor mekaar, voor Lucas, voor jullie gezin !
Jullie doen het zo knap !
Wij van onze kant duimen en bidden, opdat jullie je gedragen mogen weten en mogen blijven volhouden !
In gedachte bij jullie !
Dikke knuffels,
Kirsten (van op GDW 🙂 vroeger en mama van Marieke lotgenootje E344)
LikeLike