Veni vidi vici

Ook vandaag blijft de misselijkheid onder controle en lijkt Lucas herboren. Hij eet alweer wat beter, al is het nog steeds trial and error. Zijn opluchting dat het overgeven achter de rug is vertaalt zich in tomeloze energie en onuitputtelijke interesse in de wereld rondom zich.

Het ideale tijdstip dus voor ons om hem voor te bereiden op de volgende stap in zijn behandeling: de bestraling. Om zeker te zijn dat hij muisstil blijft liggen zal er donderdag een bestralingsmasker worden gemaakt. Hiervoor wordt een stuk in warm water geweekte kunststof op zijn gezicht gelegd en gemodelleerd door het aan te drukken. Nadien moet dit drogen en uitharden. Dat gaat vrij snel, een kwestie van enkele minuten, maar voor een springerige kleuter duurt dat natuurlijk een eeuwigheid. Papa is vandaag met het oefenen begonnen: eerst stil liggen onder een droge doek, daarna onder een warme natte doek voor de duur van één van Lucas’ favoriete liedjes.

Daarnaast lezen we met hem het kleuterboekje “Radio Robbie en zijn gevecht tegen de slechte kankercellen”, een even grote topper als het boekje over Chemo Kasper.

Voorbereiden, erover praten, uitleggen, zijn vragen beantwoorden en proberen te anticiperen op zijn angsten, het is momenteel onze voornaamste taak. Meer kunnen we niet doen en minder wíllen we niet doen, want aan Lucas’ leergierige reacties en eindeloze vragen te merken, is het ook exact wat hij nodig heeft om de volgende veldslag aan te gaan en te ondergaan.