Kanjer

Deze post chemodag verloopt niet helemaal zoals verwacht. De misselijkheid breekt dit keer precies met vertraging door met sedert deze namiddag om de zoveel tijd zwaar overgeven. Gelukkig kunnen we via de sonde voortdurend vocht toedienen en Lucas’ maagje gevuld houden zodat het overgeven minder pijnlijk is. Jammer genoeg kwam op een bepaald ogenblik de sonde naar buiten, wat een extra ritje naar het ziekenhuis opleverde om de sonde opnieuw te steken, aangezien de thuisverpleegster niet te bereiken viel. Van al dat overgeven raakte ook de tracheacanule verstopt. Lucas vroeg zelf om een nieuwe canule, die papa er in een tel instak. Papa bleef de hele tijd superkoelbloedig en Lucas gedroeg zich als een echte kanjer. Het leverde hem dan ook – volledig verdiend – een extra kraal voor zijn kanjerketting op.

We hebben vandaag weer maar eens ervaren dat het in dit hele genezingsproces bijna niet haalbaar is om a) alleen te zijn met de twee kinderen, b) Lucas ook maar een halve minuut alleen te laten, c) Lucas aan de zorg en verantwoordelijkheid van een derde toe te vertrouwen. Een kind met kanker verzorgen vraagt voortdurende aandacht, zorg en koelbloedigheid. Dat is toch weer even slikken.