Koning voor altijd

Lucas heeft gisteren het grootste deel van de dag geslapen. De nacht was vrij rustig. Hij verdraagt geen licht, eet niet, praat niet en komt alleen af en toe recht om te braken. 

Toch waait er wat hoop door de kamer: de dokter stak daarnet haar hoofd binnen om te melden dat we om 13u25 naar MR moeten voor een scan. Dat is een dikke 1-0 voor onze kleine maar zeer dappere dr. R.

In afwachting komen tante Machteld en tante Reinilde nog een verduisteringsmaskertje brengen voor in de scanner en verwachten we bobonne die nu op de trein naar Leuven zit.

Lucas ligt met zijn ogen dicht, handen er nog voor,weggedoken van alle licht. Maar dan hoort hij een vertrouwde stem op de gang: cliniclown Lizzie is op ronde! En onze doodzieke zoon spreekt zijn eerste woorden van de dag met zélfs een half glimlachje om de lippen: “Lizzie. Halen, mama.”