Koning voor altijd

We zitten al vroeg op dagzaal, helemaal klaar om Lucas van kop tot teen te laten onderzoeken. Het voordeel van onze vroege aankomst is dat we meteen ons favoriete, rustige plekje in de hoek kunnen innemen, vlak bij de onderzoekskamer en vooral in het volle zicht van de verpleegpost, zodat ze ons niet kunnen vergeten. Lucas is misselijk en heeft hoofdpijn, maar lijkt zich toch wat beter te voelen dan de vorige dagen. Tot hij zwaar begint te braken en zowel verpleging als artsen het zien en horen. Het helpt meteen om er wat spoed achter te zetten: aanprikken, bloedname, wegen en meten, onderzoek door de arts en meteen een infuus met zoutoplossing. De dienst oftalmologie wordt verwittigd voor een oogonderzoek, aan de hand waarvan men een verhoogde druk in de hersenen kan meten. Ondanks de drukte en het lawaai sukkelt Lucas in slaap, terwijl we rustig zijn voeten masseren.

De bloedresultaten tonen aan dat de witte bloedcellen in vrije val zijn gegaan. Hij is dus momenteel extreem vatbaar voor infecties. De intraveneuze chemo wordt ogenblikkelijk met een week uitgesteld en ook de pilletjes mogen niet meer worden toegediend.

We wachten tot een stuk in de namiddag op het oogonderzoek. Hiervoor moeten er speciale druppels in de ogen worden gedaan. Lucas verzet zich aanvankelijk heel hevig, maar laat het uiteindelijk met veel moeite toch toe. Een tiental minuten later kijkt de oogarts al een eerste keer, maar de druppels werken nog niet echt, dus komt ze een uur later nog eens terug. Er is geen verhoogde druk op de oogzenuw en op de hersenen waarneembaar, wat op zich goed nieuws is.

Alleen weten we daarmee niet wat er dan wél aan de hand is. Eigenlijk kan enkel een MR scan uitsluitsel geven, maar die staat pas gepland op 3 december. De artsen zullen hun uiterste best doen dit onderzoek nog wat naar voor te schuiven. In afwachting daarvan worden we terug naar huis gestuurd. Er kan niks extra gedaan worden tegen het braken en tegen de pijn kunnen we niet meer geven dan wat paracetamol. Lucas mag deze week niet naar school en moet vooral zoveel mogelijk drinken. Als het braken tegen donderdag niet over is, moeten we opnieuw binnen gaan via dagzaal.

Dat is een heel onbevredigend einde van een heel spannende en lange dag. Hopelijk zorgt de stopzetting van de chemo voor beterschap, dan weten we meteen ook de oorzaak en is het een kwestie van het bijstellen van de medicatie. Het kan ook nog steeds een buikvirus zijn en dan is het wachten op een stijging van de witte bloedcellen, zodat Lucas’ lichaam de infectie kan overwinnen. Maar het kunnen ook uitzaaiingen van de tumor op het hersenvlies zijn, maar daarover kan enkel een MR scan zekerheid geven.

We blijven dus helaas in onzekerheid en in verhoogde staat van paraatheid.