Bonk bonk stommel stommel. Lucas vliegt de woonkamer binnen, handen en gezicht onder het bloed, maar met een brede glimlach. “Ik heb weer een losse tand!” De eerste boventand ging er een dikke week geleden al uit. Een beetje wrikken en trekken en húp, daar gaat de tand! Zo’n tandenloze grijns is werkelijk geen gezicht, maar Lucas vindt het heerlijk ons de stuipen op het lijf te jagen met zijn Draculamond.
Na een paar emotioneel zware dagen voor hem en voor ons, is dit ongecompliceerde kinderfenomeen een heerlijke verademing.
Koning voor altijd 