“Mama, ben je gelukkig vandaag?” vraagt Lucas mij heel plots. We zitten/liggen op een kampeermatje op het lentefeest van papa’s petekind Josse.
Tot het allerlaatste moment hebben we getwijfeld of we wel met vier zouden gaan, dan wel alleen papa en Ruth. Dat blijft steeds een hele afweging: het infectiegevaar versus de afleiding en het gevoel dat hij er toch ook bij is, wat bijna altijd helpt om Lucas aan het eten te krijgen.
Ik wik mijn woorden een fractie van een seconde. “Als jij helemaal gezond zou zijn en je helemaal oppie toppie zou voelen, dan zou ik dolgelukkig zijn” zeg ik naar waarheid. “Maar nu je zo ziek bent, ben ik heel blij met elk moment dat we samen leuke dingen kunnen doen, zelfs al betekent dat dat jij en ik tijdens een feest gewoon op een matje op de grond liggen, omdat je zo moe en slap bent. Dat maakt mij nog altijd veel gelukkiger dan als jij en ik nu niet op dit feest zouden zijn.”
Lucas kruipt nog dichterbij en kruipt met zijn hoofd in mijn schoot. “En jij, Lucas?” vraag ik. “Ben jij gelukkig?” Hij pakt mijn arm, geeft er een zoen op en legt hem onder zijn hoofd. Een welsprekender antwoord kon hij niet geven …
en dan denk je : wat een kleine lieve wijze Lucas….
LikeLike
Wat moet dit toch echt moeilijk zijn 🙂
Ik zag net mijn kleine man van 3,5 slapen in zijn bedje en dan lees ik jullie geluk: zo diep, maar oh zo broos. Genieten van de allerkleinste dingen in het leven en proberen niet te denken aan de dag van morgen…. Ik pink mee een traantje weg
LikeGeliked door 1 persoon
Beste Diewer, wat kan je het toch raak verwoorden. ik zit hier op het werk met een krop in de keel. ik heb maar een ding te zeggen : geniet van elk ogenblik.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een ontroerend verhaal …
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een gevoelens brengt dat allemaal naar boven…..
maar als Lucas dat zo aanvoelt is hij toch wel eentje met grote maturiteit!
mijn hartje smelt haast als ik het lees??
LikeLike
Zo onwezenlijk, ben er effe niet goed van…
ik bid voor jullie
LikeLike
zoo lief en zo pakkend!!
LikeLike
Diewer, ik kende jou enkel nog maar van bemoedigende, meelevende reacties op mijn zus haar fb. Thomas, daar hoorde ik lang geleden in Leuven veel over van Tine en ook wel eens gezien. Ik dacht: dat moet een hele toffe mens zijn. Als ik jullie met Ruth en Lucas zag op Josses feest, schrok ik eerst uiteraard, ik wist niet van Lucas af. En dan hebben jullie nog zoveel mooie woorden over voor anderen… Ik vond het leuk dat onze Tuur alvast Ruths ridder wou zijn en ben heel blij voor Lucas dat hij een koningspaar als ouders heeft want jullie doen dat ongelofelijk!
LikeGeliked door 1 persoon
Eén jaar na dit bericht herinnert Facebook mij eraan. Dat gaat diep. We missen Lucas zo hard, en denken aan jullie, want als het bij ons al zo veel pijn doet, wat moeten jullie dan niet voelen, waarschijnlijk kunnen wij het ons in de verste verten niet voorstellen. En toch blijven jullie zo sterk en waardig. Ik voel diepe dankbaarheid voor die mooie meidag, vorig jaar, voor het feit dat jullie erbij waren op Josses feest. Het was zo onverwacht en ontroerend, het gaf zo’n diepe extra dimensie aan het feest. We zijn zo blij jullie heerlijke ventje te hebben gekend, hij heeft zoveel goeds rondgestrooid in de korte tijd dat hij hier was. Jullie zijn voor altijd de dapperste mensen die ik ken. Dikke knuffels en hopelijk tot gauw. xxx.
LikeGeliked door 1 persoon