In 2005 werd ons gezin uitgebreid met poes Flora, een superlief klein knuffelding, uit het nest gevallen en met de fles grootgebracht. Flora maakte dus heel wat mee met ons: een verhuis, de geboorte van Lucas en Ruth, … en met de jaren raakte ze helemaal met ons gezin vergroeid.
In mei moesten we echter halsoverkop een nieuw onderkomen vinden voor haar: geen huisdieren bij chemo, omwille van de hygiëne. Lucas was er het hart van in, maar we hadden geen keuze. We vonden gelukkig gauw een goed pleeggezin bij oom Jaap en tante Cornelia.
Vorig weekend kwam Flora eindelijk weer thuis. Ze was erg schuw, niet verwonderlijk na acht maanden én in een ander huis, de herkenning kwam pas beetje bij beetje. Maar nu is ze weer helemaal zichzelf: zelfstandig, aanhankelijk als we in de zetel zitten, zeurderig als ze honger heeft en nieuwsgierig.
We hebben niet veel tijd gehad om haar te missen, maar nu ze weer elke avond bij ons in de zetel zit en ons elke morgen met veel beengevlei en gemiauw begroet, beseffen we wat we gemist hebben de afgelopen maanden. Welkom thuis poezewoes!
Koning voor altijd 