De bestraling werd vorige week samen met de achtste chemokuur opgestart. We vonden dat voor Lucas verre van ideaal: vastgevezen onder een masker als hij misselijk is en moet overgeven?! Maar het moest want chemo en bestraling versterken elkaar en vormen samen een echt turbokanon op de tumor, of wat er van over is.
Helaas merken we dit ook aan alle vervelende nevenwerkingen: vermoeidheid, buikkrampen, vieze smaak in de mond, wijzigend smaakpatroon, en sedert vandaag ook keelpijn, … Lucas aan het eten en drinken krijgen is tegenwoordig een voltijdse job. Maaltijden bestaan niet meer, we moeten alles op alles zetten want elke hap en slok is er een.
De arts van de bestralingsafdeling heeft ons doorgestuurd naar de dagzaal pediatrie om voldoende en doeltreffende pijnmedicatie mee te krijgen voor het weekend. En hier zitten we nu te wachten op een consultatie. Lucas vindt het allemaal prima: de honger is eventjes sterker dan de pijn en dus verorbert hij met veel smaak een ronde rozijnenkoek en een cola. Na driekwart koek trekt hij een vies gezicht “het begint weer vies te smaken, ik ga stoppen” en hij gaat spelen. Dat zijn alweer heel wat broodnodige calorietjes, denken we dan met een grote glimlach.
Koning voor altijd 