Terwijl we aan tafel zaten, vroeg ik aan Lucas of hij eigenlijk wel gehoord had wat de dokter gezegd had. “Over de kankerbol? Dat die al veel kleiner is geworden?” vroeg hij. “Neen”, zei ik, “over dat de dokters nu echt wel denken dat je gaat genezen.” Hij haalde zijn schouders op. “Neen, dat heb ik niet gehoord. Maar ik wist dat allang hoor. Want ik ben heel sterk. Veel sterker dan jou en papa. En dan kun je genezen van kanker.”
Voor Lucas is het altijd een vaststaand feit geweest dat hij “aan het genezen was” en zo sterk en onwankelbaar als hij daarin geloofde, zo sterk heeft hij tot nu toe alles doorstaan.
“Normaal gezien zijn alle chemo’s en bestralingen gedaan op 11 december, dat is Pelles verjaardag,” zei ik nog. “Ha dat is goed, dat is leuk,” zei hij enthousiast, “dan kunnen we nog een groter feest doen he mama. Met nog meer garnalen.” En zo blijft hij ons vertederen en verbazen.
Koning voor altijd 
En niet alleen jullie 😉
LikeLike
Van zo’n positieve houding kunnen we allemaal wat leren. Heel groots van Lucas, weeral, chapeau!
LikeLike
Leuk om 1) goed nieuws te lezen en 2) te merken dat Lucas het al die tijd zo vanzelfsprekend vond dat hij aan ’t genezen was. Wat een houding, fantastisch!
LikeLike
Lucas is ’n echte superkerel! 🙂
Onze zoon Robbe vond het ook zo vanzelfsprekend dat hij ging genezen! Zo’n positieve houding helpt hen toch bij de een langdurige behandeling. En het bestralingsmasker heeft hier ’n tijdje als trofee op de kast gestaan… Lucas kan het binnenkort, na de bestralingen, ook met trots aan iedereen laten zien! We duimen voor jullie!
Lieve groetjes, Saskia & Poekie
LikeLike
Jullie hebben echt een ongelooflijk sterk en zalig kind!!!
LikeLike
jullie hebben echt een prachtige zoon, met zo een karakter kan hij alleen maar genezen, aftellen maar! xxx
LikeLike