Ookal gaat het goed met Lucas en is hijzelf erg zeker van zijn genezing, toch klinkt er altijd ergens diep van binnen een zeurderig stemmetje “Wat als dit niet goed komt? Wat als we hem verliezen?”. Meestal probeer ik dit te negeren. We hebben op dit moment ook helemaal geen reden om die vragen te stellen: de behandeling slaat aan en Lucas voelt zich duidelijk beter dan een maand geleden. Sommige dagen is het echter erg moeilijk de angst en onzekerheid te onderdrukken. Zeker nu we aan het inpakken zijn voor de verhuis, is het allemaal erg confronterend: zijn geboortekaartje, eerste foto’s, een paar overgebleven doopsuikers, eerste slofjes, tekeningen en verjaardagskronen van in de crèche tot nu … Het gaat allemaal weer door mijn handen en roept bij mij een sterk gevoel van verzet, boosheid en verdriet op: we hebben geen kind op de wereld gezet om het zo ziek te laten worden en misschien zelfs te verliezen.
Gelukkig is Lucas, ookal voelt hij zich sinds gisteren duidelijk minder goed, vermoedelijk door zijn lage bloedwaarden, overwegend positief gestemd. Dat helpt om de negatieve gevoelens in zijn bijzijn te onderdrukken. Het is misschien de omgekeerde wereld, maar zijn strijdvaardigheid geeft mij de kracht om er voor hem te zijn en samen met hem te vechten en te hopen.
Koning voor altijd 
Hey, weet dat het absoluut normaal is om boos te zijn, en om verdriet te hebben, zelfs als alles goed gaat. Zelfs al is de situatie voor het moment gunstig, het is géén normale situatie. Wees gerust een beetje weemoedig, daarna kan je je nog meer genieten van de gekke uitspraken van je moedige ventje! Grtz
LikeLike
Diewertje toch, het is jullie goed recht om triestig en onzeker te zijn, die gevoelens moet je niet altijd onderdrukken…
Ons geduim en dat van vele anderen zal hopelijk ook wel een klein beetje helpen om moed te geven om jullie hier samen door te slaan! Dikke keppe, Julie
LikeLike
Het vraagt een zo oneindig geduld en ik kan mij voorstellen dat je er al eens moedeloos van wordt. Iedereen verwacht dat je positief blijft, voor jezelf, omwille van je gezin, je omgeving, je vrienden… En ondanks de gunstige evolutie kan niemand je 100% zekerheid bieden. Maar blijf samen hopen en erin geloven. En een traantje als het eens te veel wordt is geen schande, integendeel het kan enorm opluchten. Goede moed en succes met de verhuis !
LikeLike