Vandaag had Lucas weer een betere dag. Hij zat samen met ons aan het ontbijt en begon nadien meteen aan het betere Lego bouwwerk. Na een korte rustpauze halverwege de voormiddag, kwam juf Esther om samen met hem te knutselen. Het was een gezellig onderonsje, ookal was Lucas snel weer moe.
Bij het weggaan, gaf Esther een prachtig compliment. “Ik ga hier weer met een goed gevoel buiten, net als vorige keer” zei ze, misschien niet exact in die bewoordingen, maar het kwam uiteindelijk wel daar op neer.
Dat is voor ons heerlijk om te horen. Als je al tweeënhalf jaar beroep doet op anderen en hulp (moet) inroepen in niet bepaald vrolijk makende omstandigheden, doet het ongelooflijk veel deugd om te vernemen dat je niet alleen neemt, maar op een of andere manier toch ook nog iets kunt geven.
Koning voor altijd 
Dieuwer, het siert jullie zo dat je dat schrijft, zeker gezien de omstandigheden. Een rustige nacht toegewenst voor Lucas; ook de dagen en nachten er na. Ik hoop dat die morfinepomp en hulpmiddelen goed blijven werken zodat hij niet nog eens door al die onnodige lichaamsreacties moet.
LikeLike
Ik denk dat jullie niet beseffen hoeveel jullie geven aan alle mensen rond jullie, hoe jullie leeuwenmoed mensen inspireert, en doet beseffen hoe dankbaar we mogen zijn met wat we hebben. Heel veel mensen volgen jullie blog, en putten er kracht uit voor elk klein of groot gevecht in hun leven. Niemand zou door de hel moeten gaan waar jullie doormoeten, maar jullie doen het met een waardigheid en positiviteit waar we met open mond naar staan te kijken. Een kind dat hier doormoet, verdient wonderouders zoals jullie.
LikeLike
Ik ken jullie in feite alleen maar via de blog maar ik kan de superlatieven van de andere blogschrijvers alleen maar beamen: leeuwenmoed, wonderouders, …
LikeLike