Koning voor altijd

Na de zware infectie begin juni, bleef Lucas drie weken aan de antibiotica. We zagen hem per dag beter en sterker worden.

De antibioticakuur is nu al ongeveer twee weken achter de rug en sedert vorige week zien we hem langzaam maar zeker weer achteruit gaan: humeuriger, vermoeider, meer ruzie met Ruth en geen concentratie.

Deze morgen hoorden we voor het eerst, wat we al enkele dagen verwachtten “ik heb oorpijn”. Pijn is een signaal dat we bij Lucas nooit mogen negeren, aangezien zijn pijngrens verbazingwekkend hoog ligt.

Na wat getwijfel dan toch maar Gasthuisberg gebeld en deze namiddag langs gegaan. En inderdaad: achter zijn trommelvlies heeft zich alweer heel wat vocht opgehoopt, mogelijks de voorboden van een volgende ontsteking.

Omdat er nog geen acute ontsteking te zien was, zijn we zonder meer terug naar huis gestuurd. Logisch natuurlijk, je kunt moeilijk een ontsteking die vermoedelijk nog zal uitbreken alvast eventjes gaan behandelen. Maar tegelijk toch ook wel heel frustrerend, want Lucas heeft duidelijk wel al last en we willen graag binnenkort op vakantie naar zee.

Afwachten dus en hopen dat het zo overwaait …